Eén van de leerstellingen van de Islam die moslims met de ergste schaamtegevoelens overlaadt is de doodstraf voor het verlaten van de Islam. Wanneer niet-moslims hierop wijzen gaan moslims heel hard in het defensief. In het beste geval proberen zij dit weg te redeneren of te minimaliseren. Als hun argumenten op zijn, dan beschuldigen zij degene die deze leerstelling ter sprake brengt van islamofobie, haat zaaien tegen moslims, racisme en nog meer fraais.
In islamitische landen hebben moslims er weinig problemen mee om hun steun aan de doodstraf voor afvalligheid publiek te maken zoals blijkt uit de opiniepeiling hieronder. In het moderne, gematigde Jordanië van de jonge, mooie Islam promotende Koningin Rania, is 86 % van de moslims voor de doodstraf voor afvalligen. En Koningin Rania reist verder de wereld rond om uit te leggen waarom de Islam in het Westen fout begrepen wordt.
We laten eerst eventjes de islamitische geleerden aan het woord. Deze mensen die hun leven aan de studie van de Islam wijden kunnen waarschijnlijk duidelijkheid brengen.
Wat zeggen de islamitische geleerden?
De eerste tekst waarnaar we verwijzen is “Reliance of the Traveller” een Shariah handboek van de Shafi’i school. Het Boek heeft een certificaat van de Al-Azhar universiteit in Kairo. Deze universiteit is de nummer 1 van de islamitische universiteiten. Op p. 595 tot 598 schrijven zij in §o8 het volgende:
o8.0 Afvalligheid van de Islam (RIDDA)
o8.1 Wanneer een persoon die de puberteit bereikt heeft en bij zijn verstand is vrijwillig de Islam afvalt, verdient hij het gedood te worden.
o8.2 In een dergelijk geval, is de Kalief verplicht hem te vragen berouw te tonen en tot de Islam terug te keren. Indien hij dit doet, wordt het aanvaard van hem, indien hij weigert, wordt hij onmiddellijk gedood.
o8.3 Indien hij een vrij man is, heeft niemand het recht om hem te doden behalve de Kalief of zijn vertegenwoordiger. Indien iemand anders hem doodt, wordt deze persoon terechtgewezen (wegens het zich toekennen van een recht waarop de Kalief aanspraak maakt).
o8.4 Er is geen schadevergoeding te betalen voor het doden van een afvallige (aangezien het iemand is die het verdient te sterven).
o8.6 Indien een echtgenoot in een voltrokken huwelijk afvallig wordt van de Islam, wordt het koppel gescheiden gedurende een wachtperiode van 3 menstruatiecycli. Indien de echtgenoot terugkeert tot de Islam voor het einde van de wachtperiode, wordt het huwelijk niet geannuleerd maar wordt het beschouwd als niet onderbroken geweest te zijn.
HANDELINGEN DIE AFVALLIGHEID VAN DE ISLAM BETEKENEN
o8.7 Handelingen die afvalligheid betekenen zijn onder andere:
(1) Een afgod aanbidden
(2) De intentie uitdrukken om tot ongeloof te vervallen
(3) Woorden van ongeloof uiten zoals “Allah is de derde van drie” of “Ik ben Allah”.
(4) Allah of zijn Boodschapper beledigen
(5) Het bestaan van Allah ontkennen
(6) Sarcasme over Allah betonen
(7) Een vers van de Koran ontkennen of om het even wat ontkennen waarover geleerden het eens zijn dat het tot de Koran behoort, of een vers aan de Koran toevoegen
(8) Spottend zeggen: “ik weet niet wat geloof is”
(9) Wanneer iemand zegt: “er is geen kracht of sterkte behalve door Allah” en men antwoordt: “zeggen dat er geen kracht of sterkte is behalve door Allah zal je niet van honger besparen”
(10) Wanneer een onderdrukte persoon zegt: “Dit is een gebod van Allah” en een dictator antwoordt “Ik handel zonder decreten van Allah”
(11) Over een moslim zeggen dat hij een ongelovige is
(12) Wanneer iemand vraagt om hem/haar de islamitische geloofsbelijdenis te leren en men weigert.
(13) Van iemand die moslim is of wil worden zeggen dat hij ongelovig is
(14) Het verplichte karakter ontkennen van iets waarover onder moslims consensus bestaat
(15) Beweren dat één van Allah’s Profeten leugenaars waren
(16) De Islam bespotten
(17) Beweren dat iets zonder de wil van Allah gebeurt
(18) Het bestaan van engelen of Jinn [een soort geesten] ontkennen
(19) Zich sarcastisch uitlaten over een van de regels van de Shariah
(20) Ontkennen dat Allah als doel had dat de boodschap van Mohammed als godsdienst door de hele mensheid zou gevolgd worden
Er zijn nog andere zaken en het onderwerp is bijna eindeloos.
Blijkbaar is het voor deze mensen duidelijk dat het verlaten van de Islam de doodstraf verdient en dat een moslim dus niet vrij is om de Islam te verlaten. Dit kan toch niet! Zegt de Koran in vers 2.256 niet dat “er geen dwang is in de godsdienst” ? Kennen deze topgeleerden dit vers niet? Weten zij dan niet dat de Islam een godsdienst van vrijheid en tolerantie is?
Laten we eens kijken wat de Maliki school zegt over het verlaten van de Islam. Een Shariah handboek van deze school kan je vinden op volgende link (dit is de website van de ‘International Islamic University of Malaysia’).
Hetgeen zij over afvalligheid van de Islam zeggen staat onder hoofdstuk 37 dat gaat over moord en aanverwante misdaden. Afvalligheid is volgens deze school dus verwant aan moord. Je vindt hoofdstuk 37 in deze link.
37.19 MISDADEN TEGEN DE ISLAM
Een vrijdenker (zindiq) moet gedood worden en zijn berouw wordt verworpen. Een vrijdenker is iemand die zijn ongeloof verstopt en doet alsof hij de Islam volgt. Iemand die magie beoefent moet ook gedood worden en zijn berouw wordt ook verworpen. Een afvallige wordt ter dood gebracht behalve wanneer hij berouw betoont. Hij krijgt 3 dagen bedenktijd; indien hij de kans niet neemt om berouw te toen, wordt hij geëxecuteerd. Dit geldt ook voor vrouwelijke afvalligen.
Ook de Maliki school staat dezelfde “intolerante interpretatie van de Islam” voor die stelt dat afvalligen dienen gedood te worden. Ook zij kennen het vers 2.256 niet dat stelt dat er “geen dwang is in de godsdienst”.
Waar halen de islamitische geleerden hun intolerante “interpretatie” dan vandaan? Waarom denken zij dat afvalligen dienen gedood te worden?
Koran
Er zijn 2 koranverzen die aangehaald worden om de doodstraf voor afvalligen te verantwoorden:
2.217 Zij vragen u omtrent het vechten in de heilige maand. Zeg: "Het vechten hierin is een grote overtreding, maar de mensen van de weg van Allah af te houden en Hem ondankbaar te zijn en (de toegang tot) de Heilige Moskee (te verhinderen) en haar mensen er van te verdrijven, is bij Allah een grotere zonde; en vervolging is erger dan doden." En zij zullen niet ophouden, u te bevechten, totdat zij u van uw geloof hebben afgebracht, als zij kunnen. Maar wie onder u zich van zijn geloof afkeert en sterft als een ongelovige – diens werken zullen tevergeefs zijn in deze wereld en in de toekomende. Dezulken zijn de bewoners van het Vuur en zij zullen daarin verblijven.
De passage “diens werken zullen tevergeefs zijn in deze wereld” laat vermoeden dat de Koran ook een aardse straf voorziet. Zoals zo dikwijls zegt de Koran niet juist wat dit inhoudt. Daarvoor is de Hadith nodig.
4.89. Zij wensen dat gij verwerpt, evenals zij hebben verworpen, zodat gij aan hen gelijk zult worden. Neemt derhalve geen vrienden uit hun midden totdat zij voor de zaak van Allah werken. En indien zij tot vijandschap vervallen, grijpt hen dan en doodt hen waar gij hen ook vindt; en neemt vriend noch helper uit hun midden.
De Tafsir (korancommentaar) van Ibn Kathir zegt in deze link (helemaal onderaan) dat “tot vijandschap vervallen” betekent dat zij hun ongeloof bekend maken, d.w.z. dat zij er openlijk voor uitkomen dat zij geen moslim meer zijn. Dan dienen zij gedood te worden. Zoals we de laatste jaren ook in Europa ervaren hebben, beschouwen moslims het “tot vijandschap vervallen” als een breed begrip en houdt dit ook kritiek op de Islam in alsook cartoons over hun Profeet. Vele moslims zien dit zelfs als een oorlogsverklaring. Vandaar dat bijvoorbeeld de afvallige Nederlands-Somalische moslima Ayaan Hirsi Ali met de dood bedreigd wordt en dit in overeenstemming met vers 4.89.
Hadith
De doodstraf voor afvalligheid is vooral gebaseerd op de Hadith. We herinneren de lezer eraan dat de islamitische wet evengoed gebaseerd is op de Hadith als op de Koran. Beide bronnen hebben evenveel kracht van wet.
Er zijn een aantal Hadith die de doodstraf voorschrijven voor afvalligheid zonder enige andere verzwarende omstandigheid aan te geven:
'Abdullah heeft overgeleverd: Allah's Apostel zei, "Het bloed van een moslim die verklaart dat niemand het recht heeft om aanbeden te worden behalve Allah en dat ik Zijn Apostel ben, kan niet vergoten worden behalve in 3 gevallen: Als vergelding voor moord, een getrouwde persoon die overspel pleegt en degene die afvalt van de Islam en de Moslims verlaat."
Ikrima heeft overgeleverd: Ali liet een aantal mensen verbranden en dit nieuws bereikte Ibn 'Abbas, die zei, "Was ik in zijn plaats geweest had ik hen niet verbrand, aangezien de Profeet gezegd heeft, 'Straf niemand met Allah's straf.' Er is geen twijfel, ik zou hen gedood hebben, aangezien de Profeet gezegd heeft, 'Indien iemand (een moslim) zijn godsdienst verwerpt, dood hem.' "
Bukhari 9.84.57 vertelt ongeveer hetzelfde verhaal als 4.52.260
Abu Musa heeft overgeleverd: Een man bekeerde zich tot de Islam en keerde dan terug naar het Jodendom. Mu'adh bin Jabal kwam en zag de man bij Abu Musa. Mu'adh vroeg, "Wat is het probleem met deze man?" Abu Musa antwoordde, "Hij bekeerde zich tot de Islam en keerde dan terug naar het Jodendom." Mu'adh zei, "Ik zal niet neerzitten tot je deze man gedood hebt aangezien dit het verdict van Allah en Zijn Apostel is.”
Bukhari 9.84.58 vertelt ongeveer hetzelfde verhaal als 9.89.271
Er zijn Hadith die de doodstraf voorschrijven voor afvalligheid terwijl er ook tegelijkertijd sprake is van een andere misdaad. Hierbij is het niet duidelijk of de doodstraf voor moord en voor afvalligheid uitgesproken is of enkel voor moord.
Abu Qilaba heeft overgeleverd: Ik zei, "Zal ik jullie de overlevering van Anas vertellen. Anas zei: "Acht mensen van de 'Ukl stam kwamen naar Allah's Apostel en gaven een eed van trouw aan de Islam (zij werden moslim). Het klimaat van de plaats (Medina) beviel hen slecht, dus werden zij ziek en klaagden hierover tegen Allah's Apostel. Hij zei (tegen hen), "Willen jullie meegaan met de herder van onze kamelen en van de melk en urine van de kamelen drinken (als medicijn)?" Zij zeiden, "Ja." Dus gingen zij mee en dronken van de melk en de urine van de kamelen, en toen ze weer gezond geworden waren, doodden zij de herder van Allah's Apostel en namen alle kamelen mee. Dit nieuws bereikte Allah's Apostel, dus stuurde hij (mannen) om hun sporen te volgen en zij werden gevangen en (naar de Profeet) gebracht. Hij gaf opdracht om hun handen en voeten af te hakken, en hun ogen werden met gloeiende ijzers verbrand, en dan gooide hij hen in de zon tot zij stierven." Ik zei, "Wat kan erger zijn dan hetgeen deze mensen deden? Zij verlieten de Islam, begingen moord en diefstal."
Afvalligheid in de praktijk
Hoewel de Shariah volgens alle grote scholen van de Islam, zowel bij de Soennieten als bij de Sjiieten, de doodstraf voor afvalligheid voorschrijft zijn er weinig landen die deze straf ook werkelijk in hun wetgeving opgenomen hebben. De reden is gewoon dat deze straf te barbaars is zoals ook het afhakken van een hand van een dief en de steniging voor overspel dit zijn. Dit betekent niet dat afvalligen met rust gelaten worden. Er worden heel wat methodes gebruikt om afvalligen het leven zuur te maken.
Opsluiting in een psychiatrische instelling
Sommige afvalligen worden bij het bekend worden van hun afvalligheid in een psychiatrische instelling opgesloten en zelfs gefolterd. Een voorbeeld uit Egypte is Gaser Mohammed Mahmoud, zie volgende link. Voor Christenen die zich tot de Islam bekeren wordt daarentegen in Egypte de rode loper uitgerold.
Vermoord door “devote moslims”
Aangezien de Shariah de doodstraf voorschrijft en weinig regeringen dit toepassen voelen gelovige moslims zich geroepen om deze doodstraf dan maar zelf uit te voeren. Dit lot onderging Ziwar Muhammad Isma’il in Iraaks Koerdistan, zie volgende link.
Gevangenisstraf
In Maleisië werden in 2000 4 mannen veroordeeld to 20 maanden gevangenisstraf voor afvalligheid, zie volgende link.
Ontbinden van het huwelijk en ontnemen van de voogdij over de kinderen
In het “gematigde” Jordanië overkwam Samer, een afvallige moslim het volgende. Zijn huwelijk werd geannuleerd en hij verloor de voogdij over zijn kind, zie volgende link.
Het weigeren van het aanpassen van de religie op de identiteitskaart
Deze truc wordt in de meeste islamitische landen gebruikt. Aangezien de wetgeving afhankelijk is van de godsdienst van de burger, vermeldt de identiteitskaart dan ook zijn religie. Nu blijkt het onmogelijk te zijn voor een moslim om zijn religie naar iets anders te veranderen. Dit was het geval bij de Maleisische moslima Lina Joy die zich tot het Christendom bekeerd had. Aangezien zij haar identiteitskaart niet kon veranderen van moslim naar christen, kon zij ook niet trouwen met haar christelijke verloofde aangezien een moslima enkel met een moslim kan trouwen, zie volgende link.
Hoe legt men dit allemaal uit in “het Westen”?
Terwijl een moslim in een islamitisch land koudweg kan stellen dat een moslim die de Islam verlaat terechtgesteld moet worden, moeten moslim-vertegenwoordigers zich hier in allerlei bochten wringen om dit te ontkennen, dan wel te versluieren. Zij gebruiken daarbij een waaier van kromme redeneringen en regelrechte leugens waartegen mensen die weinig kennis hebben van de Islam (waaronder de meeste journalisten in België) geen verweer hebben. We geven hier een aantal veelgebruikte tactieken weer:
De doodstraf voor afvalligheid staat niet in de Koran, voor afvalligen is enkel een straf in het hiernamaals voorzien.
Inderdaad staat er in de Koran niet expliciet “dood degene die de Islam verlaat”. De Koran is op dit punt en nog vele andere heel erg onduidelijk en er zijn dus andere boeken (Hadith) nodig om te weten wat Allah juist bedoelde.
Een van de verzen die gebruikt worden om te “bewijzen” dat er enkel een straf in het hiernamaals voorzien wordt is vers 5.5:
5.5 ... En wie het geloof verwerpt, diens werk is waarlijk tevergeefs en hij zal in het Hiernamaals onder de verliezers zijn.
Een ander vers, namelijk 9.74 praat echter zowel over een straf in deze wereld als in het hiernamaals. De straf in deze wereld wordt in het vers niet gespecificeerd. Moslims zeggen dat dit geen doodstraf impliceert omdat “zij zullen op aarde vriend noch helper hebben” impliceert dat deze afvalligen nog verder blijven leven.
9.74. Zij zweren bij Allah, dat zij niets zeiden, maar voorzeker zij spraken het woord des ongeloofs en na de Islam te hebben aanvaard, verwierpen zij deze en zij besloten tot hetgeen zij niet konden volbrengen. Zij koesterden haat alleen omdat Allah en Zijn boodschapper hen uit Zijn overvloed hadden verrijkt. Als zij berouw tonen zal het beter voor hen zijn, maar indien zij zich afwenden zal Allah hen met een pijnlijke straf in deze wereld en in het Hiernamaals straffen en zij zullen op aarde vriend noch helper hebben.
Maar, ... een vers dat we hierboven al vermeld hebben en dat volgens de islamitische geleerden wel de doodstraf voor afvalligheid voorschrijft, is vers 4.89:
4.89. Zij [de huichelaars, hypocrieten, slechte moslims] wensen dat gij verwerpt, evenals zij hebben verworpen, zodat gij aan hen gelijk zult worden. Neemt derhalve geen vrienden uit hun midden totdat zij voor de zaak van Allah werken. En indien zij tot vijandschap vervallen, grijpt hen dan en doodt hen waar gij hen ook vindt; en neemt vriend noch helper uit hun midden.
“Voor de zaak van Allah werken” betekent hier het voeren van de Jihad, oorlog om de Islam te verspreiden. Ten tijde van de openbaring van de Koran was dit het meetrekken op de offensieve veroveringstochten van Mohammed. De hier bedoelde hypocrieten wouden niet met Mohammed meegaan op zijn eindeloze reeks van aanvallen tegen de ongelovigen. Allah gaf dan opdracht om hen goed in de gaten te houden en hen te doden indien zij “tot vijandschap vervallen”.
In de Islam is het tot vijandschap vervallen een heel breed begrip, het heeft een militaire betekenis maar ook een niet-militaire. Zoals met de cartoon-crisis is gebleken, wordt in brede kringen in de wereldwijde moslim-gemeenschap het geven van kritiek op de Islam (ook al is zij terecht en goed gedocumenteerd) als daad van agressie beschouwd die moet beantwoord worden met een “gepaste” actie. Vandaar dat er moordaanslagen gepland worden op de cartoon-tekenaars. De beramers van deze aanslagen inspireren zich hierbij op het voorbeeld van Mohammed die zijn critici liet doden. Voorbeelden hiervan waren Asma Bint Marwan, Abu Afak en Ka’b Bin Al-Ashraf. Deze mensen hadden geen enkele militaire daad gesteld, enkel Mohammed bekritiseerd.
Het “tot vijandschap vervallen” van een ex-moslim kan dus betekenen dat hij vertelt waarom hij geen moslim meer is, bvb. “Ik heb de Islam verlaten na de biografie van Mohammed door Ibn Ishaq gelezen te hebben. Deze biografie, geschreven door een devote moslim, toont aan dat Mohammed heel gewelddadig was.” Dergelijke afvalligen dienen gedood te worden.
De doodstraf voor afvalligheid staat wel in de Hadith maar dit geldt enkel in het geval van hoogverraad. Dit is normaal aangezien hoogverraad in tijden van oorlog in de meeste landen met de dood bestraft wordt.
Een artikel dat deze redenering volgt is Godsdientsvrijheid in de Islam geschreven door Linda Bogaert. De teneur van het artikel is: “niet bang zijn, alles is gewoon één groot misverstand”. We citeren even de passage over de doodstraf voor afvalligheid:
Het misverstand dat afvallige Muslims de doodstraf zouden moeten krijgen, berust op een verkeerde interpretatie van een hadith (uitspraak van Mohammed), die zei: Man baddala Dinahu faqtuluh ("dood hem die van godsdienst verandert"). Ook hier hebben we echter te maken met een regel uit de krijgswet en niet met een regel over geloof of ongeloof. Want wat was er gebeurd? Een aantal Joden uit Medinah hadden een plan beraamd om de Muslimgemeenschap te destabiliseren. Er zouden zich telkens een paar Joden in de schijn bekeren tot de Islam, om even later de Islam weer af te zweren. Dit plan zou telkens weer herhaald worden om op die manier twijfel te zaaien en onrust te doen onstaan in de Muslimgemeenschap. Toen de Profeet hiervan lucht kreeg, gaf hij bevel hen te doden. Geleerden beklemtonen dat de doodstraf hier niet uitgesproken werd omdat zij de Islam afgezworen hadden, maar omdat zij in oorlog waren met de Muslims en omdat zij met hun subversieve daden de Islamitische regering en samenleving wilden ondermijnen. De regel van de Profeet had dus betrekking op deze zeer specifieke situatie van met name hoogverraad, en had niets te maken met het geloof van de mensen in kwestie maar wel met hun subversie tegen de staat. Er is geen enkel geval bekend waarin Profeet Mohammed de doodstraf uitgesproken heeft over iemand die Islam de rug toekeerde.
We hebben in de tekst een aantal interessante punten onderstreept en geven hier onze commentaar daarop.
“misverstand”: dit is zowat de standaard inleiding van elk artikel dat Linda Bogaert schrijft. Alle negatieve berichtgeving over de Islam berust op één groot misverstand. Zij laat dan uitschijnen dat de islamofoben alles verkeerd voorstellen. Dat moslims zelf voortdurend deze misverstanden voeden bleek uit het doodvonnis voor de afvallige Abdelrahman in Afghanistan.
“een verkeerde interpretatie van een hadith”: Linda Bogaert doet hier uitschijnen dat de doodstraf voor afvalligheid slechts in één Hadith vermeld wordt. Dit klopt niet, er zijn er verschillende. Geen enkele van de 6 Sahih Hadith verzamelingen bevat een overlevering die bijkomende voorwaarden stelt wat betreft de doodstraf voor afvalligen. Opvallend is dat zij de referentie van de Hadith niet geeft.
“Ook hier hebben we echter te maken met een regel uit de krijgswet en niet met een regel over geloof of ongeloof.” Deze uitspraak slikt de gemiddelde Westerling zonder enig probleem aangezien godsdienst als iets spiritueels gezien wordt. Linda vertelt echter op andere plaatsen dat de Islam een systeem is dat alle aspecten van het bestuur van een staat omvat, ook het politieke en het militaire. We kunnen dus onmogelijk een scheiding maken tussen geloof en oorlog. In het hoofdstuk op onze website over Jihad volgens de Shafi’i school zien we dat de moslims in principe in oorlog zijn tot de Islam over de hele wereld als systeem gevestigd is. De moslims hebben een collectieve plicht om aan de Jihad deel te nemen. Alle moslims wereldwijd behoren tot één grote gemeenschap die in oorlog is. Zij zijn dus allemaal soldaten van Allah. Wanneer een moslim uit dit systeem stapt is het eigenlijk vanzelfsprekend dat hij een deserteur is en hoofverraad pleegt. Moslims die de Islam de rug toekeren worden zo doorgaans door hun eigen familie en kennissen beschouwd.
“Een aantal Joden uit Medinah hadden een plan beraamd om de Muslimgemeenschap te destabiliseren. ... omdat zij in oorlog waren met de muslims ...”: Linda Bogaert beschrijft dan hoe dit “destabiliseren” in zijn werk gegaan is en het blijkt dat de moslimgemeenschap gedestabiliseerd kan worden door mensen die “twijfel zaaien” en “onrust” veroorzaken, door zich tot de Islam te bekeren en dan afvallig te worden. Daarna stelt zij dit gelijk met oorlogvoeren (vermoedelijk psychologisch) en dit verdient de doodstraf voor “hoogverraad”. Linda Bogaert gebruikt hier opzettelijk de term “hoogverraad” om het doden van afvalligen te vergoelijken omdat dit een voor Westerlingen bekende term is. In de Westerse opvatting behelst hoogverraad echter een actie met een militair karakter zoals spionage voor de vijand, het doorgeven van militaire en strategische gegevens. Niet bijvoorbeeld het in vraag stellen van de democratie of het kapitalistisch systeem. In het door Linda Bogaert aangehaalde voorbeeld is geen sprake van vijandige daden. Haar argumentatie wordt tot op vandaag door regeringen in islamitische landen toegepast om afvalligen op een of andere manier te straffen. Men praat dan over het veroorzaken van sociale onrust of het in gevaar brengen van de nationale veiligheid. In Algerije is een paar jaar geleden wetgeving ingevoerd die “het aan het wankelen brengen van het geloof van een moslim” strafbaar maakt. Natuurlijk kan iemand die de Islam verlaat en dit ook verder vertelt het geloof van moslims in gevaar brengen en dit dient gestopt te worden.
De gevolgde redenering legt nog eens de problematische verstrengeling van geloof en politiek/wetgeving/oorlogsvoering bij de Islam bloot.
“Er is geen enkel geval bekend waarin Profeet Mohammed de doodstraf uitgesproken heeft over iemand die Islam de rug toekeerde”. Hier verplaatst Linda de bewijslast naar de lezer. Haar uitspraak klopt echter niet. Een dergelijk geval wordt door Ibn Ishaq beschreven op p. 550. De context is de verovering van Mekka door Mohammed. We citeren even:
“De Apostel had zijn legeraanvoerders opdracht gegeven om wanneer zij Mekka zouden binnentrekken enkel te vechten tegen degenen die weerstand boden, behalve een klein aantal dat diende gedood te worden zelfs al zouden zij aangetroffen worden onder de gordijnen van de Ka’ba. Onder hen was Abdullah b. Sa’d, broer van de B. Amir b. Lu’ayy. De reden waarom Hij [Mohammed] opdracht gaf om hem te doden was dat hij Moslim geweest was en hij de openbaringen placht op te schrijven; dan werd hij afvallig en keede terug naar de Quraysh en hij vluchtte naar Uthman b. Affan die dezelfde voedster gehad had.” Een andere bron dan Ibn Ishaq vermeldt ook dat de betreffende Abdullah gewoon was om de Koran op te schrijven die Mohammed hem dicteerde. Abdullah gaf suggesties voor aanpassingen die Mohammed aannam. Abdullah kwam dan tot de conclusie dat Mohammed zelf de Koran aan het verzinnen was en dat alles een grote fraude was. Hij verliet de Islam en keerde naar Mekka terug. Gezien de doodstraf voor afvalligheid was dit voor hem de enige optie.
Bepaalde Korancommentatoren schrijven dat volgende passage “en die zegt: "Ik zal iets nederzenden dat gelijk is aan hetgeen Allah heeft nedergezonden?" uit koranvers 6.93 op Abdullah b. Sa’d slaat:
6.93. En wie is onrechtvaardiger dan hij die een leugen over Allah uitdenkt of zegt: "Het is mij geopenbaard," terwijl hem niets is geopenbaard en die zegt: "Ik zal iets nederzenden dat gelijk is aan hetgeen Allah heeft nedergezonden?" O, kondet gij het waarnemen, wanneer de onrechtvaardigen in doodsstrijd zijn en de engelen hun handen uitstrekken, (zeggende): "Geeft uw zielen op. Deze dag zal u de straf der schande worden toegekend, voor hetgeen gij ten onrechte tegen Allah zeidet en omdat gij u hoogmoedig van Zijn tekenen afwenddet.
Het zijn onder andere de korancommentaren Tanwîr al-Miqbâs min Tafsîr Ibn ‘Abbâs en Asbab Al-Nuzul by Al-Wahidi die de achtergrond geven van het doodvonnis voor de afvallige Abdullah b. Sa’d dat in de Biografie van Ibn Ishaq vermeld wordt. Je kan zien wat zij schrijven door op de links te klikken.
De doodstraf voor afvalligheid bestaat maar dit wordt tegenwoordig niet meer uitgevoerd
Dit is natuurlijk een absurde redenering. Stel dat iemand een doodvonnis uitvaardigt tegen mannen met een baard. Het resultaat zal zijn dat er geen mannen met baarden rondlopen. Dan kan men ook zeggen dat dit doodvonnis tegen mannen met baarden nog niet zo erg is omdat dit toch nooit uitgevoerd wordt. En indien er toch iemand met een baard rondloopt en hij wordt gedood, dan is het zijn eigen fout want hij was verwittigd.
Zoals hierboven al uitgelegd worden afvalligen in islamitische landen op een veelvoud van manieren lastig gevallen. Zij hebben het zelf gezocht.
De doodstraf voor afvalligheid geldt niet in het Westen, enkel in een islamitische staat
Imams in het Westen gebruiken deze argumentatie om de mensen gerust te stellen. Zij zeggen er natuurlijk niet bij dat zij naar een islamitische staat streven als ideale samenleving. Vraag is of men in België Imams hun gang moet laten gaan die het principe van de doodstraf voor afvalligheid niet afkeuren maar enkel wegredeneren. Vanuit de Beweging van Belgische Ex-moslims vinden wij dat Imams in België moeten erkennen dat dit problematisch aspect in de Islam effectief bestaat en dat zij de uitspraak van Mohammed “wie zijn religie verandert, dood hem” ondubbelzinnig moeten afkeuren.
Groot schandaal: godsdienstleraars hebben begrip voor de doodstraf voor afvalligen
In 2009 werd in Oostenrijk een studie openbaar gemaakt waarbij leraars Islam ondervraagd werden. 18,2 % van hen stemde in met de doodstraf voor afvalligheid van de Islam. Reacties van zowel de regering als van de vertegenwoordigers van de moslimgemeenschap was dat er een “cultuur-probleem” was en dat de leraars die meestal uit het buitenland komen onvoldoende voeling hebben met de Westerse maatschappij. Natuurlijk is dit een struisvogel-reactie. Eigenlijk is er eerder een probleem met de kennis van de Islam van deze godsdienstleraars dan een cultuur-probleem, want men zou kunnen verwachten dat 100% zou instemmen met de doodstraf voor afvalligheid. Zo staat het in alle wetboeken van de Islam. En uit deze wetboeken hebben zij hun opleiding gekregen. Zoals men zou kunnen verwachten dat 100% van de leraars katholieke godsdienst abortus een zonde zouden noemen. Het cultuur-probleem van de leraars Islam is dat 18,2 % niet weet dat men dit in Oostenrijk niet mag zeggen. 81,8 % weten blijkbaar wel dat men over dit heikel thema niet anders kan dan liegen. Hier geldt terug: een “gematigde” leraar Islam liegt waar nodig, een “extremistische” leraar vertelt de waarheid over de Islam.