Jonge vrouw van marokkaanse afkomst zegt de Islam vaarwel (19 April 2016)

Als Marokkaanse was de Islam voor mij de meest dichtstbijzijnde religie en dus was het geen verrassing dat ik me hierin verdiepte toen ik me vragen begon te stellen rond het leven en het hiernamaals op 15 jarige leeftijd.

Naarmate ik me erin verdiepte werd ik meer praktiserend, op het ‘hoogtepunt’ droeg ik lange gewaden, had ik me ontdaan van mijn gsm wegens onnodige verlokking tot fitna [een islamitische term voor verschillende vormen van verleiding], en vastte ik vrijwillig buiten de vastenmaand Ramadan. Een leven in teken van de Islam en de Sunnah zou mij beschoren zijn, moest ik niet zijn beginnen nadenken over bepaalde aspecten die in mijn onderbewustzijn lang bleven loeren naar mijn bewustzijn.

Lees verder

Ex-moslim van algerijnse afkomst: de studie van het leven van Mohammed heeft mijn ogen geopend (3 Oktober 2013)

Als ik terugdenk aan mijn jeugd in Algerije, kan ik alleen zeggen dat ik een prachtige, zorgeloze kindertijd en jeugd heb gehad. We schrijven jaren ’60 tot eind jaren ’70. Ik groeide op in een heel groot gezin. We waren met 5 jongens en 6 meisjes. Mijn ouders waren streng maar rechtvaardig. We kwamen totaal niets te kort. De schoolvakanties waren geweldig! Wekenlang kamperen aan de pure kusten van de middellandse zee. Vrij. Genieten van de zon, de natuur, de zee, de rust. We waren gelukkig. Mijn zussen konden de kleding dragen die ze zelf wilden, de hobby’s doen die ze wilden.  Zij konden zorgeloos sporten en zelfs hun eigen huwelijkspartner kiezen. Er was respect en communicatie en een gezonde mentaliteit. Het leven was er aangenaam en mooi. Ik groeide op in een Algerije waar nog geen sprake was van moslimextremisten, nog geen sprake van angst en dood in naam van … Lees verder

Bevrijding van het islamitische dogma (19 Juni 2013)

Ik ben in Marokko in een heel gematigde familie als moslim geboren. Ik herinner mij nog dat mijn moeder vroeger nooit een hoofddoek droeg, zoals trouwens de meeste vrouwen in die tijd. Eerlijk gezegd, het dragen van uiterlijke religieuze symbolen waren vroeger heel zeldzaam. Wij waren nog onder de invloed van bewegingen in de jaren 60 en 70 die vrijheid voorstonden en in opstand kwamen tegen dogma's en obscurantisme. Wij waren goed op weg in de richting van vooruitgang en moderniteit. Lees verder

Marokkaanse afvallige van de tweede generatie (30 Maart 2013)

De la deuxième génération d'origine marocaine, j'ai grandi avec la pratique de l'Islam. Les cours de religion musulmane n'existaient pas à mon époque. Les "musulmans" qui sont arrivés n'avaient pas de discours radicaux. Le plus merveilleux était l'ouverture entre les différentes personnes. Les filles et garçons avaient tous une tenue vestimentaire quasiment identique (pas de voile).

Les cours de religion musulmane sont arrivés bien plus tard. J'ai pu y assister dès l'âge de 12 ans. Le professeur de religion me paraissait très stricte. Il ne tolérait pas par exemple qu'un garçon s'assoit à côté d'une fille dans sa classe, que nous parlions avec les filles (par contre entre garçons et filles il n’y avait aucun problème). Il trouvait aussi très important d'apprendre l'Arabe. Le pire est que nous passions beaucoup de temps à retenir des versets dont nous ne comprenions pas le sens. Lees verder

Afvallige sinds 5 jaar (13 november 2012)

Ik ben begin jaren 80 in Belgie geboren. Ik ben al de derde generatie. Mijn grootvader is hier in het begin van de jaren 60 aangekomen. In die tijd waren er nog geen moskeeen. De mensen kenden niets van de Islam, zij dronken alcohol, aten varkensvlees omdat er nog geen halal-slagers waren en trouwden met belgische vrouwen die meestal christelijk waren.

Enkele jaren later is mijn vader ook naar Belgie gekomen. Hij was toen 12 jaar oud. Hij is naar school gegaan en heeft een diploma van electricien gehaald. Intussen kwamen migranten van zowat overal naar Belgie. Een van zijn vrienden was een Syrier, die mensen thuis ontving om les Islam te geven. Volgens mijn vader is begin van de jaren 70, het belang van de Islam beginnen te groeien met de komst van de Pakistaanse beweging "Jamaa attabligh".  Lees verder

Ex-moslim van Berberse afkomst doet zijn verhaal (31 Mei 2011)

Je suis né dans une famille musulmane pratiquante qui m’a tres tôt envoyé dans les mosquees pour m’inculquer l’islam .En fait il s’agissait d’apprendre par coeur des centaines de textes dans une langue qui m’était complètement étrangère et sans aucune explication ou traduction .Tout ce à quoi nous avions droit c’était des brimades, des coups et des insultes, mais il est vrai que j’ai appris ces textes par coeur car l’enfant que j’étais avais une excellente mémoire et c’était la seule façon d’échapper un peu à la répression car faire une erreur en récitant devant l’imam vous donnait immédiatement droit à une volée de coups et d’humiliations devant une cinquantaine d’enfants. Lees verder

Vlaamse jonge bekeerde ex-moslima geeft een waarschuwing aan alle jonge meisjes (15 Mei 2011)

Ik ben altijd met marokkaanse jongens samengeweest, en dan hoor je altijd over de islam, je groeit er eigenlijk in. Je hoort alleen maar goede dingen, nooit vertellen ze iets slecht.

Ik heb zelf een traumatische jeugd gehad, en zocht eigenlijk een houvast, een reden om te leven. Mijn toenmalige vriend vertelde me toen veel over islam, en dat het mijn leven zou veranderen. Ik ben toen begonnen met over de islam te lezen, op islamitsche forums, boeken etc. Dan kwam ik uit bij een lerares islam, zij had me toen veel geleerd, en heb bij haar ook mijn shahada gedaan. Lees verder
 

Getuigenis van een bekeerde ex-moslima: mijn spirituele zoektocht (18 April 2011)

Ik ben geboren in de vroege jaren ’70, in een klein dorpje dat overwegend katholiek was. Mijn ouders waren echter allebei afkomstig van grote steden, de één uit Antwerpen, de ander uit Luik, en hadden geen van beiden voeling met religie.  Ik ging wel naar een katholieke school, maar dat was gewoon omdat de kwaliteit van het onderwijs daar beter was.  Zoals zoveel kinderen ging ik mee naar de kerkdiensten, zonder er evenwel enthousiast van te worden.

Toen ik 18 werd was de tijd om “te gaan studeren” aangebroken.  Toen is het beginnen mislopen.  Beschermd opgevoed als ik was, kwam ik nu plots in een multiculturele wereld in Brussel terecht : ik had me ingeschreven (tegen mijn zin, op aanraden van mijn ouders) voor de richting vertaler-tolk, en daar zaten leerlingen van overal ter wereld.  Er ging een wereld voor me open, algauw waren al mijn vriendinnen buitenlandse meisjes.  En ik ben toen verliefd geworden op een Marokkaanse jongen, vijf jaar ouder dan ik, die ook in dat eerste jaar zat. Lees verder

Een jonge ex-muslima van Marokkaanse afkomst getuigt (13 Februari 2011)

Ik ben in het begin van de jaren '80 in Frankrijk geboren. Mijn ouders waren in die tijd een jong stel dat goed geïntegreerd was in een kleine Franse stad. Ze hadden zich er in de jaren '70 na hun komst uit Marokko gevestigd. Mijn kindertijd was zeer Europees en ik zag geen verschil tussen mij en mijn klasgenoten van Franse afkomst.

Geleidelijk aan is de sfeer thuis veranderd. Er was meer en meer Islam. De dagelijkse gebeden werden een verplichting evenals het leren van de Koran. Het waren honderden verzen om te onthouden, verzen die ik niet begreep, maar moest reciteren.  Lees verder

Ik heb de stempel van moslim maar geloof niet in Allah (25 Oktober 2009)

Toen mij gevraagd werd om een getuigenis te schrijven over mijn “strijd” als ex-moslim vond ik dat een zeer moeilijke opgave. Omwille van verschillende redenen, waarvan de belangrijkste is dat voor zover ik mij kan herinneren ik me nooit moslim gevoeld heb. Hetgeen waarin een moslim van elke andere mens verschilt is de “chahada” (de islamitische geloofsbelijdenis), iets wat ik wel luidop gezegd heb, maar nooit heb gemeend.

Ik geloof niet in Allah of God of hoe je hem ook noemen wil, in mijn ogen is er geen enkele vorm van hogere kracht. Dat maakt mij verschillend van niet enkel moslims, maar van elke gelovige. Maar gezien mijn roots in de islam liggen zal ik daar telkens onlosmakelijk mee verbonden worden. Op zich doet mij dat niets, ik schaam me niet voor mijn afkomst en westerlingen zullen ook vaak verbonden worden met het christendom. Lees verder

Getuigenis van een ex-moslima die Christen geworden is (22 September 2009)

Ik ben de dochter van een Vlaamse moeder en een Marokkaanse vader. In mijn hart is er steeds een grote leegte geweest, overal waar ik ging verveelde ik me. Wat ik ook deed, ik verveelde me. Ik huwde op erg jonge leeftijd en voordat we naar bed gingen reciteerden we Soera’s. De religie was alomtegenwoordig in ons leven.

Wij aten geen varkensvlees, dronken geen alcohol. Ik droeg geen aanstootgevende kledij, bevond me nooit alleen in de aanwezigheid van mannen, deed alles wat islam voorschreef. Lees verder

Getuigenis van een bekeerde ex-moslima (11September 2008)

Ik ben geboren in een welstellend traditioneel katholiek Vlaams gezin, leefde als het ware in een "gouden kooi" maar kende eigenlijk zeer weinig persoonlijke vrijheid. Ook psychologisch. Vooral psychologisch.
Uiteindelijk leidde één en ander ertoe dat ik zodra ik kon het huis uitging, een job zocht en vond en alleen ging wonen.
 

Na heel wat kortstondige relaties die niks voorstelden leerde ik mijn echtgenoot kennen. Een Tunesische moslim, alhoewel hij de islam niet praktiseerde en zelfs varkensvlees at. De koran had hij nog nooit gelezen en ook aan de ramadan had hij nooit meegedaan. Lees verder
 

Getuigenis van een bekeerde ex-moslim (16 April 2008)

Meer dan 25 jaar geleden startte ik een ‘discrete’ relatie met een volwassen studerende moslima. Het grootste deel van de familie verbleef in het vaderland. Zij waarschuwde mij ervoor dat er mogelijks problemen zouden kunnen komen en dat de ‘familie’ wel iets van mij zou verwachten. Als overtuigd humanist was ik er zeker van om in volle redelijkheid met die familie te onderhandelen en mij en m’n overtuiging aanvaardbaar te maken.

Lees verder

Getuigenis van een bekeerde ex-moslim (15 April 2008)

Ik heb mij al heel lang geleden tot de Islam bekeerd. Ik kom uit een streng katholiek gezin en ben in een liefdevolle omgeving opgegroeid. Ik heb mij altijd goed thuisgevoeld in het katholieke "systeem". Niettegenstaande mijn bekering een schok was voor mijn ouders, hebben zij mij altijd als hun zoon blijven aanvaarden en liefhebben. Op dat punt en nog vele andere zijn mijn ouders echte christenen. Lees verder